Wirus Joker

W ostatnich dniach pojawiło się nowe zagrożenie dla użytkowników smartfonów z systemem Android. Chodzi o złośliwe oprogramowanie znane jako wirus Joker. Ten podstępny wirus podszywa się pod niewinne aplikacje, udając przy tym przydatne narzędzia, gry lub aplikacje do edycji zdjęć,

Jak działa wirus Joker?

Gdy wirus Joker zostanie pobrany i zainstalowany na urządzeniu, zaczyna działać w sposób niewidoczny dla użytkownika. Najpierw zbiera on poufne informacje, takie jak dane logowania do bankowości internetowej lub numery kart kredytowych. Następnie, wykorzystując te informacje, próbuje dokonywać nieautoryzowanych transakcji finansowych. To może oznaczać, że pieniądze mogą zostać wyprowadzone z konta użytkownika bez jego zgody.

Jak można się chronić przed wirusem Joker?

Najważniejszą zasadą jest ostrożność podczas pobierania aplikacji na urządzenia z systemem Android. Zanim pobierzesz jakąkolwiek aplikację, warto sprawdzić opinie innych użytkowników i zwrócić uwagę na oceny oraz komentarze. Warto również unikać instalowania aplikacji z podejrzanych źródeł, a także zawsze aktualizować system operacyjny oraz aplikacje, aby zabezpieczyć się przed atakami wirusów.

Dodatkowo, warto zainstalować na swoim urządzeniu oprogramowanie antywirusowe, które może pomóc w wykryciu i usunięciu wirusa Joker, zanim zdąży wyrządzić większe szkody.

Podsumowanie:

Wirus Joker stanowi realne zagrożenie dla użytkowników. Może on spowodować kradzież pieniędzy oraz wyciek poufnych danych. Dlatego też, należy zachować szczególną ostrożność podczas korzystania z aplikacji na swoim urządzeniu oraz regularnie aktualizować system operacyjny, aby chronić się przed atakami wirusów. Pamietaj, że bezpieczeństwo Twoich danych osobowych zawsze powinno być priorytetem.

7 sposobów na poprawę wydajności laptopa

 

Czy zdarzyło Ci się kiedyś, że Twój laptop działał zbyt wolno i nieefektywnie? Nie musisz się tym przejmować, ponieważ istnieje wiele prostych sposobów, które mogą pomóc Ci przywrócić dawną wydajność twojego urządzenia. W dzisiejszym artykule przedstawimy siedem praktycznych wskazówek, które mogą znacząco poprawić wydajność Twojego laptopa. Zapraszamy do lektury:

1. Oczyść dysk twardy, aby zwolnić miejsce: Niezależnie od tego, czy używasz laptopa do pracy, czy do rozrywki, ważne jest, aby regularnie usuwać zbędne pliki i programy. Puste dyski twardych mogą spowalniać działanie  systemu, dlatego warto regularnie przeglądać i usuwać niepotrzebne pliki.

2. Aktualizuj sterowniki, aby zapewnić optymalną wydajność: Sterowniki są kluczowe dla działania różnych komponentów laptopa, takich jak karta graficzna czy karta dźwiękowa. Regularne aktualizacje sterowników mogą poprawić stabilność i wydajność laptopa.

3. Zainstaluj dysk SSD, aby skrócić czasy ładowania: Dyski SSD są znacznie szybsze od tradycyjnych dysków HDD i mogą znacząco skrócić czasy ładowania systemu i aplikacji. Inwestycja w dysk SSD może być doskonałym sposobem na poprawę wydajności laptopa.

4. Dodaj pamięć RAM, aby obsłużyć więcej aplikacji jednocześnie: Więcej pamięci RAM może oznaczać większą wydajność laptopa, szczególnie gdy korzystasz z wielu aplikacji jednocześnie. Rozważ dodanie dodatkowej pamięci RAM, jeśli często doświadczasz opóźnień w pracy.

5. Zamknij nieużywane programy, aby zwolnić zasoby systemowe: Otwarte programy i zakładki w przeglądarce mogą zużywać cenne zasoby systemowe. Regularnie sprawdzaj, czy nie masz nieużywanych programów i zamknij je, aby zwolnić miejsce.

6. Wyłącz efekty wizualne, aby zoptymalizować wydajność: Efekty wizualne, takie jak animowane okna i przejścia, mogą wyglądać efektownie, ale mogą również spowalniać działanie laptopa. Wyłączenie tych efektów może pomóc zoptymalizować wydajność systemu.

7. Regularnie oczyszczaj system, aby zapobiec spowolnieniom: Regularne przeprowadzanie skanowania systemu antywirusem i usuwanie szkodliwego oprogramowania może pomóc w zapobieganiu spowolnieniom i utrzymaniu wydajności laptopa na odpowiednim poziomie.

Podsumowanie:

Poprawa wydajności laptopa nie musi być skomplikowana. Dzięki tym prostym wskazówkom możemy zwiększyć szybkość i efektywność swojego urządzenia bez konieczności przeprowadzania skomplikowanych operacji. Warto regularnie dbać o swój sprzęt, aby cieszyć się płynną i efektywną pracą.

Kiedy warto zainwestować w nowy komputer?

Decyzja dotycząca inwestycji w nowy komputer lub jego naprawę może być zależna od wielu czynników, w tym od rodzaju i rozmiaru problemów, z którymi się borykasz.W dzisiejszym artykule opiszemy kilka konkretnych problemów i usterek, które mogą wpłynąć na twoją decyzję: 

- Poważna usterka sprzętowa komputera taką jak uszkodzony dysk twardy, płyta główna czy karta graficzna, naprawa może być kosztowna i czasochłonna. W takim przypadku warto rozważyć zakup nowego komputera, zwłaszcza jeśli Twój obecny sprzęt ma już kilka lat i może być podatny na kolejne awarie.

- Twój komputer działa wyjątkowo wolno, może to być spowodowane przez wiele czynników, takich jak wirusy, zbyt mała ilość pamięci RAM czy starzejący się procesor. Jeśli problem jest związany z oprogramowaniem lub małymi podzespołami, naprawa lub modernizacja komputera może być wystarczająca.

- Problemy z oprogramowaniem, takie jak zawieszanie się, błędy systemowe czy niechciane programy, naprawa może być stosunkowo prosta i niedroga. Warto jednak upewnić się, że problem nie jest związany z uszkodzeniem sprzętu. 

Jeśli Twój komputer jest już dość stary i nie spełnia Twoich potrzeb, rozważenie modernizacji może być korzystną opcją. Dodanie więcej pamięci RAM, wymiana dysku na SSD czy aktualizacja systemu operacyjnego może znacznie poprawić wydajność i użyteczność Twojego starego komputera.

Podsumowanie:

Decyzja dotycząca inwestycji w nowy komputer zależy od wielu czynników, w tym od rodzaju i rozmiaru problemów oraz od twoich indywidualnych potrzeb i możliwości finansowych. Warto dokładnie przeanalizować sytuację i podjąć najlepszą dla siebie decyzję.

Top 5 problemów z sieciami komputerowymi

Zbudowanie sieci komputerowej wiąże się ze sporym nakładem pracy, za to sieci tego typu zapewniają optymalną wydajność i wysoki poziom bezpieczeństwa przesyłanych danych. Sam zakup potrzebnych przewodów raczej nie stanowi problemu, lecz gotowe kable okazują się zazwyczaj niezbyt trafnym rozwiązaniem. Są dostępne w określonych długościach, niekoniecznie odpowiadających potrzebom użytkownika. Zbyt krótkie kable trzeba dosztukowywać, korzystając ze specjalnych złączek, zbyt długie zaś upinać za pomocą pasków z rzepami, gumek lub opasek zaciskowych, a następnie upychać w zakamarkach, aby nie plątały się pod nogami. Rezultaty wyglądają przeważnie okropnie, szpecąc okolice sieciowych przełączników, routerów i koncentratorów. W dzisiejszym artykule opiszemy pięć najczęstszych problemów z sieciami komputerowymi:

⦁ Zbyt długi przewód Ethernet.

 

Przewody Kat 5 dostosowane są do maksymalnej długości 100m. Po przekroczeniu tej wartości, musimy zastosować wzmacniacze sygnału. Musimy pamiętać iż stosując przewód o gorszej jakości maksymalna deklarowana wartość może ulec zmniejszeniu. Przy budowie sieci warto o tym pamiętać, ponieważ może rozwiązać to potencjalne problemy z siecią komputerową.

⦁ Słaby zasięg WiFi.

 

Nie zliczę, ile razy członkowie rodziny lub znajomi żalili się, jak to słabo działa u nich Wi-Fi, a potem okazywało się, że trzymali router głęboko w szafie lub wręcz w jakimś pomieszczeniu gospodarczym. Daleko od wszelkich podłączanych do sieci urządzeń. Szczególnie zabójcze dla zasięgu są… szafy z lustrami. A do takich szaf niejednokrotnie chowamy router.

Jeśli u ciebie w domu router również stoi w takim miejscu, koniecznie go stamtąd wyjmij i postaw tam, gdzie płynący z niego sygnał napotka jak najmniej przeszkód. Najlepiej możliwie w centrum swojego mieszkania. Oczywiście nadal przeszkodą dla sygnału Wi-Fi mogą być materiały budowlane, zbrojenia, instalacja elektryczna w ścianach, etc., Im mniej przeszkód zasięg ma do pokonania, tym lepsza prędkość połączenia internetowego.

Równie częstym źródłem problemów z Wi-Fi co złe umiejscowienie routera, jest zbyt słaby sygnał względem wielkości mieszkania i liczby podłączanych urządzeń. Trudno oczekiwać, żeby router stojący w korytarzu na parterze sięgał do skrajnego pokoju piętro wyżej z tą samą mocą, kiedy jednocześnie musi obsłużyć wiele komputerów i telefonów.

Dobrym wyjściem może się wtedy okazać dołączenie do sieci bezprzewodowej wzmacniacza sygnału lub dodatkowego punktu dostępu. Takie urządzenie może mieć kształt routera bądź niewielkiej kostki wkładanej do gniazdka, która przechwytuje sygnał z głównego routera, wzmacnia go i przekazuje dalej.

⦁ Kilka serwerów DHCP lub zbyt mała pula adresów.

 

DHCP to usługa bazująca na transmisji broadcastowej, czyli rozgłoszeniowej i w związku z tym narażona jest na różnego rodzaju ataki. Korzystając z odpowiednich narzędzi, można spowodować, że serwer zostanie zalany komunikatami DHCP Discover i przestanie działać.

Podłączony wówczas do sieci niezaufany serwer można zacząć przydzielać swoje adresy IP. Funkcjonalność DHCP snooping, polega na przypisaniu do konkretnego portu zaufanego serwera DHCP, a co za tym idzie, uniemożliwi podłączenie „lewego” serwera, do któregoś z innych portów. Dodatkowo funkcjonalność pozwala na ograniczenie ilości możliwych do wysłania z inny portów komunikatów – żądań DHCP Discover, co uniemożliwi wykonanie ataku. Jeśli zastosujemy wiele serwerów DHCP może dojść do kolizji.

Kolejnym problemem jest pula adresów sieci. Każda metoda przydzielania adresów ma swój limit. Jeśli wykorzystamy maskę sieci umożliwiającą obsługę 24 komputerów a podłączymy do niej 50 różnych – serwer nie będzie w stanie przydzielić brakujących 26 adresów przez co sieć nie będzie działać.

⦁ Uszkodzenie urządzenia sieciowego.

 

Częstym problemem przy braku Internetu jest coś prozaicznego, coś czego często nie bierzemy pod uwagę. Jest to uszkodzenie urządzenia sieciowego. Uszkodzeniu mechanicznemu często ulegają przewody, routery, wzmacniacze sygnału czy po prostu pojedyncze porty np. w switchu. Warto przed przystąpieniem do kolejnej re konfiguracji sprawdzić czy wszystkie urządzenia działają poprawnie oraz czy przewody nie są mechaniczne zniszczone.

⦁ Loop protection 

 

STP obsługiwany jest przez przełączniki (ang. network switch) i mostki sieciowe (ang. network bridge). Stworzony dla zwiększenia niezawodności środowisk sieciowych, umożliwia on konfigurację tych urządzeń w sposób zapobiegający powstawaniu pętli. Protokół ten tworzy graf bez pętli (drzewo) i ustala zapasowe łącza, w trakcie normalnej pracy sieci blokuje je tak, by nie przekazywały one żadnych danych, wykorzystywana jest tylko jedna ścieżka, po której może odbywać się komunikacja. Na szczycie grafu znajduje się główny przełącznik tzw. korzeń (ang. root), zarządzający siecią. Korzeniem zostaje przełącznik na podstawie identyfikatora. W momencie gdy STP wykryje problem, np. zerwany link, rekonfiguruje sieć, uaktywniając łącze zapasowe; potrzebuje na to od 30 do 60 sekund.

Między sobą przełączniki komunikują się, rozgłaszając ramki BPDU (ang. Bridge Protocol Data Unit). Podstawowe zasady pracy mostu są takie same, jak przełącznika. Tak samo przełącznik jak most, uczy się na podstawie adresów źródłowych MAC (ang. media access control address) ramek, a przełącza je na podstawie adresów docelowych. Również zasady przełączania jak i działania algorytmów spanning-tree są identyczne.

Podsumowanie:

Zapewnienie odpowiedniej przepustowości sieci komputerowej dla wielu może być skomplikowanym zadaniem. Musimy na bieżąco monitorować sieć, sprawdzać uszkodzenia mechaniczne, błędy w konfiguracji czy po prostu zmiany sprzętowe. Staraliśmy się wybrać 5 najpopularniejszych problemów, o których warto wiedzieć  podczas budowy sieci komputerowej.

Jaką klawiaturę mechaniczną wybrać?

Kupując komputer do gier często wraz z nim kupujemy gamingowe peryferia takie jak słuchawki, mysz czy klawiaturę. Posiadając wydajny sprzęt chcemy uzyskać przewagę nad innymi graczami podczas rozgrywki, tak więc chętnie patrzymy na produkty, ktre mają dobrą specyfikację za stosunkowo nieduże pieniądze. Dzisiaj skupimy się na klawiaturze, która zaraz po myszce jest najczęściej wykorzystywanym urządzeniem wejścia.

Mamy do wyboru tanie i proste klawiatury membranowe oraz trochę droższe, ale dalej budżetowe klawiatury mechaniczne, które są najczęściej wybierane przez graczy. Skupimy się na produktach z górnej półki, czyli "mechanikach" w cenie od 400 złotych wzwyż. Postaramy się opisać na co zwrócić uwagę i czym sie kierować podczas wyboru klawiatury dla siebie. Opiszemy również co to są te „czerwone, niebieskie przełączniki” które jak mantra powtarzane są na forach internetowych.

Format i układ klawiszy.

Zanim przejdziemy do rodzajów przełączników warto zaznajomić się z typami układów przycisków które są powszechnie wykorzystywane w klawiaturach. Mamy tak naprawdę dwa typy: pełnowymiarowe konstrukcje oraz tenkeyless. Pierwsza jak sama nazwa wskazuje, jest to klawiatura posiadająca wszystkie klawisze, włącznie z klawiszami numerycznymi. Jest ona szeroka i nadaje się do różnego rodzaju zastosowań, czy to pracy czy gier. Drugim typem jest tenkeyless co oznacza nie mniej nie więcej że klawiatura nie posiada grupy klawiszy numerycznych, znajdujących się po prawej stronie. Kierowana jest zazwyczaj do zapalonych graczy którzy wybierają mniejszą wielkość, kosztem utraty klawiszy numerycznych z prostego względu – nie potrzebują ich i wolą wykorzystać wolną przestrzeń dla myszki. W sklepach zazwyczaj znajdziemy oba typy klawiatur, często tych samych modeli które dają nam wybór – czy chcemy większą, czy mniejszą klawiaturę. Układ klawiszy najczęściej wykorzystywany jest amerykański układ ANSI, można poznać go po długim klawiszu Shift po lewej stronie klawiatury.

Membrana czy może mechanik?

To pytanie często stawiają sobie gracze, którzy patrząc na ceny klawiatur mechanicznych nie dowierzają za co my tak właściwie płacimy? Rozchodzi się o samą budowę klawiatury. Membranowe konstrukcje posiadają płytkę zawierającą piny które po zwarciu przez kliknięcie dają sygnał do komputera o wpisanej literze. Mają jedną wadę. Ze względu upakowania wszystkich klawiszy na płytce, oraz wykorzystania gumowej podkładki do „powracania” klawiszy, a te po dość krótkim czasie tracą swoje walory i siła nacisku jaką musimy włożyć w aktywowanie jej jest dużo mniejsza. Klawiatury mechaniczne eliminują ten problem, ponieważ każdy klawisz jest oddzielnym przełącznikiem. Dlatego też, jeśli większy koszt nie gra dla Was roli, klawiatury mechaniczne są dużo lepszym wyborem. Membranówki wykorzystywane są zazwyczaj jako tanie biurowe peryferia.

Więc jak to jest z tymi mechanikami?

Otóż klawiatury mechaniczne są dużo bardziej wytrzymałe ze względu na swoją budowę. Dobre przełączniki są w stanie wytrzymać do 50 milionów kliknięć, przez co pomimo swojej wysokiej ceny, niweluje problem częstego zakupy tego podzespołu. Co więcej klawisze, pomimo ich częstego wykorzystywania nie wyrabiają się i dzięki temu przez co cały okres eksploatacji działają tak samo jak świeżo wyjęte z pudełka. Najczęściej powtarzaną cechą klawiatur mechanicznych, jest niesamowity feeling pod palcami, co wynika z płynnej i gładkiej pracy przełączników w całym zakresie ruchu oraz pozwala na precyzyjne wyczucie punktu aktywacji klawisza.

Jakie przełączniki  wybrać?

Skupimy się tutaj na najpopularniejszych, niemieckich przełącznikach firmy Cherry MX, ponieważ są to uznawane przez wielu, oraz wyznaczające trendy mechanizmy. Wyróżniamy 5 podstawowych przełączników, mimo iż samych rodzajów jest zdecydowanie więcej.

CHERRY MX Red

Czerwone „Wisienki” to liniowe przełączniki, co oznacza, że w pełnym zakresie ruchu charakteryzują się bardzo gładką identyczną pracą (nie ma wyraźnego sygnału zwrotnego w punkcie aktywacji). Są one bardzo sprężyste, a co za tym idzie i szybkie (błyskawicznie wracają do punktu wyjściowego po wciśnięciu), a niewielka siła nacisku potrzebna do aktywacji, wynosząca jedynie 45g (najniższa wśród przełączników Cherry MX), sprawia, że jest to idealny wybór dla szybkich gier akcji oraz gatunków, w których zmuszeni jesteśmy do szybkiego tapowania klawiszy (np. w trakcie techniki tzw. ujeżdżania punktu aktywacyjnego, gdzie szybko wciskamy klawisz punktu jego aktywacji, następnie delikatnie puszczamy i dociskamy ponownie). Z drugiej strony może być to problem w przypadku gier wymagających dużej precyzji oraz pisania, ponieważ potrafi powodować przypadkowe lub podwójne wciśnięcia przycisków, dlatego też zalecane są jedynie dla wprawionych użytkowników, szybko piszących na klawiaturze. Ich zaletą jest fakt, że jak na mechaniczne przełączniki są relatywnie ciche.

CHERRY MX Brown

Brązowe przełączniki Cherry MX to już zdecydowanie inny typ, określane są one jako dotykowe (tactile), gdyż pomimo braku sygnału dźwiękowego (są umiarkowanie ciche), jesteśmy w stanie wyraźnie wyczuć moment ich aktywacji. Uznawane są dość powszechnie za najlepszy kompromis dla osób poszukujących czegoś do grania i pisania, w czym pomaga nie tylko wyczuwalny moment aktywacji (istotne przede wszystkim podczas pisania), ale i wyważona pomiędzy oba zastosowania siła nacisku wynosząca 55g (choć aktywacja następuje przy sile 45 g) - są to więc bardzo uniwersalne przełączniki. Sprawdzą się one wszędzie tam, gdzie precyzja jest ważniejsza od prędkości, ale przypadną też do gustu graczom ceniącym sobie wyraźnie wyczuwalne potwierdzenie zadziałania klawisza. 

CHERRY MX Blue

Ostatnie z podstawowych przełączników Cherry MX są w kolorze niebieskim i określane są jako dotykowo-dźwiękowe, ponieważ zapewniają nie tylko sygnał zwrotny w momencie aktywacji, który jest wyczuwalny pod palcem, ale i kojarzony z mechanicznymi przełącznikami sygnał dźwiękowy w postaci głośnego charakterystycznego kliku. Z tego też powodu bardzo często są kochane przez użytkowników, ale znienawidzone przez wszystkich dookoła - są naprawdę głośne :) Poza tym, są też wyraźnie twardsze od brązowych odpowiedników, gdyż siła nacisku wynosi tu 60 g, pomimo że aktywacja odbywa się przy 50 g, a są także mniej sprężyste od pozostałych przycisków Cherry MX. Ten typ przełączników polecany jest przede wszystkim osobom, które dużo piszą na klawiaturze (doznania najbliższe maszynie do pisania), a zdecydowanie rzadziej graczom, choć z drugiej strony wiele grających osób ceni sobie ich niepowtarzalną pracę i nie zwraca uwagi na głośność, szczególnie w słuchawkach na uszach.

CHERRY MX Silent (Red)

Wyciszone „Wisienki” są bardzo zbliżone do swoich standardowych odpowiedników i także pracują liniowo. Niemniej jednak różnice nie ograniczają się jedynie do głośności, bo Silenty posiadają także skrócony do 3,7 mm skok klawisza oraz punkt aktywacji po 1,9 mm (zamiast 2 mm), co zapewne wynika z zastosowania podkładek wygłuszających. Pozostała część ich charakterystyki, jak również jakość i trwałość pozostały niezmienione. Trzeba jednak pamiętać, że ze względu na budowę przełączników mechanicznych, te nigdy nie będą bezgłośne, choć CHERRY MX Silent nie powinny już przeszkadzać większości graczy w trakcie codziennego użytkowania.

CHERRY MX Speed (Silver)

To z kolei szybsza wersja MX Red. W przypadku srebrnych przełączników skrócono skok klawisza do 3,4 mm, a ich aktywacja następuje już po 1,2 mm, czyli zdecydowanie szybciej niż w klasycznych switchach, co pozwala na poprawienie czasu reakcji gracza. Są to idealne przełączniki dla wszystkich gatunków wymagających szybkiego wciskania klawiszy, zarówno strzelanek, RTS-ów, jak i MOBA.

Podsumowanie:

Wybór przełączników nie jest łatwy. Zależy on od bardzo dużej ilości czynników. Naszego wykorzystywania sprzętu, preferencji co do ciszy czy aspektu czystko wizualnego. Postaraliśmy się jak najlepiej opisać przełączniki w klawiaturach mechanicznych tak, żeby wybór z bardzo trudnego stał się tylko trudny. Od siebie polecamy po prostu pójść do sklepu z peryferiami i próbować do skutku, aż znajdziemy klawiaturę, która przypadnie nam do gustu.

Top 5 programów do nagrywania płyt

 

Płyty CD oraz DVD mimo, że mniej popularne, to nie odeszły jeszcze do lamusa i często są wykorzystywane do nagrywania różnego rodzaju danych. Jest to niewątpliwie tani i uniwersalny nośnik pamięci. Aby nagrać dane potrzebujemy nie tylko nagrywarkę, ale również oprogramowanie do jej obsługi. W tym artykule przedstawimy 5 popularnych i niezawodnych programów, które pozwolą Ci szybko i bez problemu (oraz całkowicie za darmo) wypalić płytę!

Nasze TOP5 otwiera BurnAwareFree.

Nieskomplikowane narzędzie do nagrywania płyt CD/DVD oraz Blu-ray. Zaletą BurnAware Free są niewątpliwie małe wymagania sprzętowe oraz niewielki rozmiar. Aplikacja obsługuje najczęściej używane formaty i nośniki danych takie jak CD-R/RW, DVD-R/RW, HD-DVD-R/RW, DVD RAM czy BD-R/RE. BurnAware Free obsługuje multisesyjne dyski, zapis obrazów płyt w locie (on-the-fly) oraz automatyczną weryfikację nagranych plików. Możliwe jest również tworzenie bootowalnych dysków oraz tworzenie i nagrywanie obrazów ISO, BIN, NRG, IMG i DMG. BurnAware Free nagrywa płyty AudioCD (z plików WAV, MP3, WMA) oraz DVD Video.

Kolejny programem jest CDBurnerXP.

CDBurnerXP umożliwia nagrywanie płyt CD-R, CD-RW, DVD+R/RW, DVD-R/RW, DVD-RAM, BD i HD-DVD. Pozwala nagrywać dane z obrazu ISO, jak również możliwe jest zgranie płyt do obrazu ISO. Program wspiera Double layer DVD, Blu-ray, HD-DVD oraz format FLAC. Za pomocą CDBurnera stworzymy także płyty startowe (bootowalne). Narzędzie posiada możliwość tworzenia płyt AudioCD – obsługuje wiele formatów plików muzycznych (MP3, WAV, OGG, FLAC, WMA, APE, MPC, WV (WavPack), ALAC (Apple Lossless)). Umożliwia importowanie playlist M3U, WPL lub NRA. Dodatkowo CDBurner posiada konwerter plików BIN/NRG na format ISO.

Trzecie miejsce zajmuje ImgBurn.

Program posiadający wiele zaawansowanych funkcji wykorzystywanych przy nagrywania obrazów płyt. Obsługuje najpopularniejsze formaty plików, takie jak BIN, CDI, CDR, DI, DVD, GCM, GI, IBQ, IMG, ISO, LST, MDS, NRG, PDI, UDI. ImgBurn umożliwia korzystanie z dwuwarstwowych płyt DVD oraz kasowanie płyt wielokrotnego zapisu.

Narzędzie zawiera wsparcie dla najnowszych nagrywarek (BenQ, LiteOn, NEC, Plextor, Sony). Możliwe jest dokonywanie weryfikacji zapisanego na nośniku optycznym obrazu – pozwala to sprawdzić czy jest taki sam jak plik źródłowy. Dodatkowymi funkcją jest tworzenie bootowalnych płyt CD DVD oraz płyt DVD Video oraz Blu-ray wideo.

Czwarta miejsce to każdemu znany chociaż z widzenia program Nero Free. Dlaczego dopiero ta pozycja? Głównie ze względu na zbyt dużą ilość opcji, dostępnych w programie która nie jest potrzebna zwykłemu użytkownikowi, przez co program stał się skomplikowanym kombajnem do nagrywania płyt.

Darmowa i w znacznym stopniu okrojona wersja jednego z najpopularniejszych programów do nagrywania płyt Nero. Nero Free dostępne jest w języku polskim oraz umożliwia oczywiście standardowe wypalanie nośników CD i DVD oraz posiada opcję kopiującą cały dysk. Dodatkową funkcją jest możliwość kasowania nośników wielokrotnego zapisu. Nero Free posiada funkcję weryfikującą poprawność zapisanych plików. Również dostępna jest opcja za pomocą, której dokonamy analizy płyty znajdującej się w napędzie (liczba ścieżek, pojemność itd.).

Ostatnie miejsce w naszym rankingu to Alcohol 120%.

Jedno z najpopularniejszych narzędzi do nagrywania płyt, emulowania napędów CD/DVD oraz wykonywania kopii nośników. Za pomocą Alcohol 120% Free Edition wykonamy kopie bezpieczeństwa płyt zabezpieczonych za pomocą technologii takich jak DVD-COPS, SafeDisc, SecuROM czy StarForce. Narzędzie obsługuje najpopularniejsze formaty obrazów płyt (m.in. MDS, CCD, BIN, CUE, ISO, CDI, BWT, BWI, BWS, BWA). Proces zapisu danych może przebiegać w trybie Session-At-Once, Disc-At-Once oraz w różnych sesjach RAW, przy czym program wykorzystuje różne techniki zabezpieczania przed przepełnieniem bufora. W przypadku darmowej wersji nie skorzystamy z emulacji zapisu na płyty CD/DVD, liczba wirtualnych napędów została ograniczona do 2 oraz możliwy jest zapisy jednej płyty w tym samym czasie.

W jaki sposób rozpocząć promocje w Google Ads?

 

W dzisiejszym artykule opiszemy w jaki sposób można rozpocząć promowanie produktów swojej firmy w Google Ads. Zapraszamy do lektury:

Co trzeba zrobić żeby skorzystać z reklam?

Rozpoczęcie działań promocyjnych w Google Ads jest bardzo proste. Zaczynamy przede wszystkim od założenia konta usługowego na stronie ads.google.com. Gdy już to zrobisz, zaloguj się do panelu, w którym można konfigurować ustawienia reklam.

W samym koncie obowiązuje pewna hierarchia – reklamy gromadzone są w grupach, te z kolei w kampaniach. Pozwala to w prosty sposób segregować działania promocyjne. Ważne jest aby już na etapie zakładania kampanii i grup przemyśleć ich układ i nazewnictwo.

Korzystając z reklam Google Ads w każdej chwili możesz zdecydować się na modyfikację prowadzonych działań. Jeśli chcesz poszerzyć kampanię o wyświetlenia na kolejnych frazach lub zmienić listę dotychczasowych słów kluczowych, albo także chcesz chwilowo wstrzymać promocję, to nie ma problemu. Co ciekawe możesz  skierować swoje reklamy do konkretnej narodowości, państwa albo do kilku  państw jendoczesnie.

Jak wygląda reklama?

Podczas tworzenia reklam, powinieneś na starcie ustalić kilka rzeczy. Między innymi: tytuł, treść i frazy, pod którymi będzie się wyświetlać reklama. Powinieneś również ustalić budżet, jakim dysponujesz.

By dodać nowy komunikat, wejdź do danej grupy, a następnie w zakładkę Reklamy → +Reklama → Reklama tekstowa (innymi opcjami na początku nie musisz się przejmować)

Możemy ustawić konkretne parametry:

• Tytuł – powinien mieć maksymalnie 30 znaków

• Treść – składa się z jednego pola tekstu z maksymalnie 80 znakami

• Wyświetlany adres – adres, który będzie wyświetlał się poniżej reklamy

• Końcowy URL – adres, na który kierujemy reklamę

Po ustawieniu wszystkiego – klikamy „zapisz reklamę”.

Słowa kluczowe:

Niezależnie od wyboru, powinieneś wybrać również słowa i frazy, pod którymi powinna wyświetlać się reklama. Frazy mogą być wprowadzane na różne sposoby (według różnych typów dopasowania):

• Jeśli użyjesz samych fraz, bez wykorzystania dodatkowych znaków przy wyszukiwaniu wyrażeń zbliżonych do nich znaczeniowo.

• Jeśli wpiszemy frazy w cudzysłowie, system będzie je traktował jako całość.

• Jeśli wprowadzimy frazę w nawiasie kwadratowym, reklama się wyświetli się  dla konkretnego wyrażenia, niezawierającego dopisków.

• Jeśli frazę poprzedzimy minusem, reklama nie pojawi się w wyszukanej frazie, gdzie znajdzie się to konkretnie słowo.

Następnie musimy ustalić maksymalną kwotę, jaką jesteśmy w stanie zapłacić za pojedyncze kliknięcie w link oraz za całą kampanię w ciągu dnia. Wartość pierwszą możemy zmienić za pomocą znacznika „Edytuj” poniżej nazwy danej grupy.

Z kolei budżet dzienny poszczególnych kampanii ustawisz bezpośrednio w ich spisie klikając w wyświetlaną stawkę.

Jakie możliwości daje nam Google Ads?

Najważniejsza z zalet jakie daje nam ta usługa, to zdecydowanie możliwość natychmiastowego dotarcia do potencjalnych klientów. Reklamy możemy kierować do sprecyzowanych oczekiwań jednocześnie cały czas mając możliwość ustalania dodatkowych parametrów znajdujących się na liście kampanii w zakładce „Ustawienia”. Patrz na obrazek poniżej:

W artykule wspominamy jedynie o podstawach związanych z uruchomieniem pierwszej kampanii. Stawiając pierwsze kroki, łatwo dać się ponieść entuzjazmowi, rozpocząć wyświetlanie na frazach zbyt ogólnych. W efekcie możesz generować ruch, ale niekoniecznie przełoży się to na faktycznie zainteresowanie produktami. Pamiętaj też, że Google Ads to nie tylko płatne linki nad organicznymi wynikami wyszukiwania, ale to również remarketing, czy reklama w Gmail'u albo na Youtube'ie.

Musisz również pamiętać, że nie każda wizyta kończy zamówieniem usługi lub zakupem produktu, a skoro tak  - ruch, który nie jest tematyczny, jest tylko obciążeniem.

Jak temu zapobiec? Przede wszystkim postaraj się lepiej dobierać frazy oraz stosować w nich dopasowania (wspomniane wcześniej używanie "cudzysłowów" i [nawiasów kwadratowych]) oraz wyrażeń negatywnych (minus przed frazą).

Innym zagrożeniem czekającym na początkujących użytkowników Google Ads jest przesadzenie z budżetem. Pamiętaj, że tylko część wejść spowoduje konwersję. Skoro tak, weź to pod uwagę w trakcie ustalania budżetu.

Podsumowanie:

Reklamy Google Ads dają nam bardzo dużo możliwości. Szybkie dotarcie do klienta, czy też zwiększenie ruchu na stronie. Warto również zadbać o wypozycjonowaniu swojej  strony i zwracać uwagę na jej treść i optymalizację. Dodatkowo można również rozważyć promowanie swojej firmy na mediach społecznościowych. 

Legalność oprogramowania

 

Posiadanie wiedzy na temat praw autorskich jest niezmiernie istotne zarówno dla użytkowników oprogramowania, jak i dla twórców. Pozwala to nie tylko chronić nasze prawa, ale także zrozumieć prawa przysługujące tym, którzy tworzą oprogramowanie, które wykorzystujemy.

W naszym kraju prawo autorskie jest regulowane ustawą z dnia 4.02.1994r. Główny podział praw autorskich:

Autorskie prawa osobiste - są to prawa do powiązania nazwiska autora z jego dziełem. Prawa te nigdy nie wygasają i są z natury rzeczy niezbywalne. Nie można się ich zrzec ani przenieść na inną osobę.

Autorskie prawa majątkowe - są to prawa zabezpieczające interesy twórców utworów albo wydawców, którzy nabyli od autora prawa majątkowe do rozporządzania nim. Prawa te wygasają po 70 latach od śmierci autora lub po 70 latach od rozpowszechnienia utworu, gdy autor nie jest znany.

1. Powodem wprowadzenia praw autorskich było zabezpieczenie twórców oraz wydawców. Naruszenie praw majątkowych wiąże się z następującymi szkodami dla twórców:

- utrata przez twórców zysków z tytułu rozpowszechniania utworów,

- straty firm zajmujących się dystrybucją i promocją utworów,

- straty państwa związane z nie odprowadzonymi podatkami.

2. Zgodnie z prawem użytkownik, bez zezwolenia posiadacza praw autorskich do programu, jako legalny jego użytkownik może:

- utworzyć jedną kopie zapasową jeśli jest to niezbędne do korzystania z programu,

- zwielokrotniać kod, jeśli jest to niezbędne do uzyskania informacji koniecznych do osiągnięcia współdziałania niezależnie działającego programu.

Kiedy naruszamy prawa autorskie?

Przykładów nadużyć praw autorskich, bądź ich jawnego łamania jest bardzo dużo. Np. gdy wykorzystujemy zdjęcia z prawami autorskimi, zawierającymi znaki wodne a my, jako osoby nieposiadające do nich praw usuwamy informacje o autorze, jego logo i innych szczegółowych informacji. Nawet jeśli obraz jest ogólnodostępny nie zwalnia nas to od respektowania praw osobistych autora. 

Co nie posiada praw autorskich?

Są to wszystkie proste informacje pochodzące od instytucji bądź zamieszczone w prasie. Przykładowo prognoza pogody, kurs walut czy repertuar kin nie podlega prawu autorskiemu. Możemy je bezpiecznie używać.

Zasady ściśle regulujące możliwości korzystania z oprogramowania zawarte są w tzw. Licencji. Mamy kilka typów licencji. Freeware, Shareware, GNU, licencja grupowa, licencja jednostanowiskowa. Poniżej kilka słów o każdej z nich.

Freeware – są to programy do darmowego użytku, można je rozpowszechniać za darmo jednak nie wolno robić w nich żadnych zmian, ani nie pozyskiwać przez nie wartości materialnych – mówiąc prostym językiem, nie wolno ich sprzedawać. Zazwyczaj są to darmowe wersje płatnego oprogramowania, za który trzeba zapłacić.

Shareware – są to pełne wersje programów przeznaczone do testów. Dzięki udostępnieniu pełnej wersji, potencjalny użytkownik może przetestować wszystkie aspekty oprogramowania. Po odpowiednim czasie programy często dodają swój znak wodny, bądź wyłączają część funkcji.

GNU – oprogramowanie które musi być udostępnione w postaci binarnej tak aby każdy mógł swobodnie modyfikować je do własnych potrzeb. Możemy je modyfikować oraz użytkować bez żadnych ograniczeń.

Licencja grupowa – pozwala na używanie oprogramowania w sieci lub określonym zestawie komputerów np. w urzędzie, szkole czy pracowni. Określa ona maksymalną ilość komputerów oraz ich ograniczenia.

Licencja jednostanowiskowa  - analogicznie do licencji grupowej, licencja ta uprawnia do zainstalowania oprogramowania na jednym stanowisku.

Formy ograniczeń.

Mamy różne tryby demonstracyjne programów. Niektóre licencje pozwalają na zapoznanie się z programem bez ograniczeń przez określony czas, inne udostępniają tylko część funkcji. Rozróżniamy Trialware który po zainstalowaniu jest w pełni sprawny ale tylko przez określony czas zazwyczaj od 30 do 90 dni. Po tym okresie, jeśli użytkownik nie zakupi kodu u producenta, nie ma prawa dalej z niego korzystać. Drugim pod względem popularności jest Demo. Programy te nie mają ograniczenia czasowego, natomiast ich funkcjonalność jest bardzo mocno ograniczona. Nie udostępniają całego kodu a jedynie demonstracyjny fragment, aby zachęcić do kupna pełnej wersji. Jeśli chcemy płacić za oprogramowanie i jesteśmy gotowi na kilka niedogodności mamy możliwość korzystania z Adware – programu w którym zawarte są reklamy umożliwiające twórcą zarabianie pieniędzy poprzez ich wyświetlanie.

Piractwo – co grozi za nielegalne pobieranie programu?

Użytkownik który wbrew przepisom obowiązującego prawa pobiera z Internetu pliki chronione prawami autorskimi takimi jak muzyka, filmy, dokumenty czy płatne oprogramowanie popełnia przestępstwo i może ponieść przewidziane prawem konsekwencje:

Nielegalne pobieranie programów - Grozi to gryzwnami, karą więzienia(osoba, która świadomie nielegalnie pobiera oprogramowanie, może podlegać karze pozbawienia wolności nawet do 5 lat), karami pieniężnymi za zadośćuczynienie oraz konsekwencjami prawno-finansowymi, takimi jak pozwy cywilne(np. od poszkodowanych firm) i sankcje administracyjne. Dodatkowo istnieje ryzyko infekcji złośliwym oprogramowaniem. Dodatkowo przypadku pobierania oprogramowania z niepewnego źródła, istnieje ryzyko utraty ważnych danych i naruszenia prywatności.

Warunki korzystania z programu komputrowego zawsze są określone w umowie licencencyjnej. Co istotne, nawet legalnie uzyskany program, lecz użytkowany niezgodnie z umową licencyjną, może wiązać się z konsekwencjami prawnymi oraz finansowymi.

Programy do diagnostyki komputera

 

Używając komputera, prędzej czy później natrafimy na problemy. W tym wypadku mamy dwa wyjścia z tej sytuacji – albo oddać komputer do specjalistycznego serwisu, albo wziąć sprawy w swoje ręce i sprawdzić dlaczego nasz komputer nie działa.

Od czego zacząć diagnozowanie komputera? Wszystko zależy od problemu, a w zasadzie symptomów jakie komputer nam daje. Wbrew pozorom, proces ten nie jest tak wymagający jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Najważniejsze w diagnostyce jest używanie odpowiedniego oprogramowania.

HWiNFO

Pod tą skomplikowaną nazwą kryje się przydatny program, który w kilka minut przeprowadzi diagnostykę komputera, a jednocześnie będzie monitorował pracę poszczególnych podzespołów. Druga z funkcji będzie szczególnie przydatna, jeśli będziemy chcieli sprawdzić, czy części składowe naszego komputera dalej są tak wydajne, jak w dniu, kiedy wyciągnęliśmy go z pudełka. Aplikacja pokaże szczegółowe dane o procesorze, płycie głównej, pamięci RAM, zainstalowanych kartach rozszerzeń, a dzięki możliwości generowania raportów, wszystkie informacje będziemy mieć pogrupowane w odpowiednich rubrykach. Dzięki temu będziemy mogli przetestować komponenty oraz porównać ich wyniki. Funkcją, która wyróżnia HWiNFO od innych programów tego typu, to możliwość zbadania wspieranej i aktualnej szybkości interfejsu, przez który podłączone są dyski twarde i napędy optyczne.

AIDA64 Extreme Edition

Jeśli szukamy programu do diagnozowania problemów komputera z prawdziwego zdarzenia, AIDA64 Extreme Edition będzie świetnym wyborem. Nie zawiedzie oczekiwań żadnego entuzjasty swojego sprzętu, ponieważ dzięki wbudowanym funkcjom wewnętrznym pozwala na wyświetlanie informacji o poszczególnych podzespołach naszego komputera, zainstalowanych programach i sterownikach. Na każdym komponencie możemy przeprowadzić także osobny test wydajności, a wyniki porównać z poprzednimi benchmarkami z innego okresu. Program pozwoli również na monitorowanie temperatury procesora, dysku twardego, karty graficznej, a także prędkości obrotowej wentylatorów albo na przykład napięcia na rdzeniu CPU.

CPU-Z

Darmowa propozycja programu do diagnostyki dla systemu Windows, CPU-Z, przyda się wszystkim osobom, które chcą uzyskać naprawdę szczegółowe informacje o posiadanym sprzęcie. Często zdarza się także, że przy instalowaniu różnego rodzaju sterowników, nie mamy pojęcia, jakiego typu podzespoły zawiera komputer. Z pomocą spieszy CPU-Z, dzięki któremu zidentyfikujemy komponent oraz poznamy ich parametry oraz poddamy testom ich wydajność. Gratką dla profesjonalistów okaże się możliwość wyświetlenia numeru steppingu, który często ma kluczowe znaczenie podczas próby podkręcenia procesora. Ogromną zaletą CPU-Z jest rozbudowana baza podzespołów komputerowych, dzięki której znajdziemy informacje o sporej ilości procesorów CPU, chipsetów i pamięciach RAM, a także kartach graficznych.

GPU-Z

Udostępniony za darmo do celów domowych i komercyjnych program diagnostyczny stworzony został pod kątem testowania kart graficznych. Aplikacja poda użytkownikom wszystkie niezbędne informacje o zainstalowanym układzie graficznym GPU nie tylko w komputerach stacjonarnych i przenośnych, ale także w stacjach roboczych czy na serwerach. W programie do diagnostyki możemy liczyć na pełne wsparcie dla procesorów i kart graficznych opartych na układach AMD Radeon, NVIDIA GeForce oraz Intel HD Graphics, Iris Plus i Iris Pro. W wyświetlonych wiadomościach znajdziemy m.in. ilość tranzystorów i informacje o użytym procesie litograficznym wraz z rozmiarem matrycy, a także inne parametry, jak rozmiar, typ i przepustowość pamięci VRAM. Tym, co ucieszy mniej doświadczonych użytkowników, jest fakt, że GPU-Z jest niezwykle prosty w obsłudze, a jedynym zadaniem po naszej stronie jest instalacja i uruchomienie programu.

HWMonitor

Jest to prosty, ale zarazem uniwersalny program do odczytywania parametrów komputera, który poda nam informacje na temat temperatury procesora, zużycia energii, napięcia na płycie głównej czy prędkości wentylatorów. Program będzie odpowiedni dla wielu typów komputerów działających na platformie Windows, ponieważ obsługuje najbardziej popularne układy czujników, takie jak seria ITE IT87 oraz większość układów scalonych Winbond. Ciekawa jest metoda pracy HWMonitor – narzędzie do odczytu parametrów używa czujników temperatury montowanych na poszczególnych komponentach. Dzięki temu jest w stanie określić, czy podzespoły funkcjonują prawidłowo. Program diagnostyczny HWMonitor oferowany jest jeszcze w wersji przenośnej, która nie wymaga instalacji, a jej zaletą jest fakt, że może być uruchomiona bezpośrednio z zewnętrznej pamięci masowej.

Hiren’s Boot PE

Hiren’s BootCD PE to dysk ratunkowy udostępniony w formie obrazu ISO, który bazuje na środowisku Windows 10 PE. Umożliwia on awaryjne uruchomienie komputera i oferuje dostęp do wielu przydatnych narzędzi mogących pomóc podczas awarii systemu operacyjnego.

Opisywany Hiren’s BootCD PE umożliwia uruchomienie niezbędnych narzędzi pomocnych przy usuwaniu awarii nawet w przypadkach kiedy nie jest możliwy poprawny start systemu Windows. Znajdziemy wśród nich oprogramowanie do przywracania danych (Lazesoft Data Recovery, Puran Data Recovery, Puran File Recovery, Recuva i innych), defragmentacji dysku (Defraggler), diagnostyki nośników danych (HDDScan, HDTune), archiwizacji danych (Acronis TrueImage, AOMEI Backupper i inne), partycjonowania (AOMEI Partition Assistant), ochrony przed wirusami (ESET Online Scanner, Malwarebytes Anti-Malware) i wiele innych programów przydatnych podczas diagnostyki sprzętu i systemu operacyjnego.

Jak już zostało wspomniane Hiren’s BootCD PE udostępniony został jako obraz dysku ISO. Aby móc z niego skorzystać należy na jego bazie utworzyć bootowalny nośnik startowy i przy jego użyciu uruchomić komputer.

Podsumowując

Zachęcamy do samodzielnych prób naprawy swojego sprzętu, jeśli nie możemy sobie poradzić z samodzielną naprawą, to najlepiej będzie oddać swój sprzęt do pobliskiego serwisu komputerowego.